Huib van der Stelt

beeldend kunstenaar

Blog

Licht

door

 

Licht

Zonder licht heeft vorm weinig bestaansrecht.

Eigenlijk doe ik altijd hetzelfde. De hele dag door, zodra het licht wordt kijk ik. Als schilder is het onontbeerlijk om goed te kijken. Dat klinkt als vanzelf, maar ik heb het mijzelf denk ik aangeleerd. Het wordt een tweede natuur. Het lijkt wellicht een wat gemakkelijke stelling, maar wanneer ik er op uit ga, om bijvoorbeeld het riet in het water te zien spiegelen omdat het die dag windstil is en het aan het verkleuren is dan maak ik veel foto’s. Ik loop en draai er omheen zoveel als dat kan. Dan kom ik thuis, (ik ben toch altijd liever een atelier-schilder) en bekijk mijn foto’s. Bijna altijd kom ik tot de ontdekking dat er veel meer gebeurt dan dat ik aanvankelijk dacht dat ik zag. Een eend die bijna onzichtbaar achter de brug zit, de pluimen van het riet gaan veelal dezelfde kant op, het juiste verloop van de verkleuring van het riet, de wolk die telkens aan het veranderen was, noem maar op. Ik kijk hoe het licht op de onderwerpen valt buiten en hoe het licht die vorm weergeeft.

Elke dag, en eigenlijk moet ik zeggen iedere minuut veranderd dat weer. Ik heb weleens gedacht om fotograaf te worden omdat dat veel sneller werkt. Vastleggen in de vorm waarin het zich laat zien, maar dat met al die lenzen is mij veel te technisch en staat voor mij dan te ver van het onderwerp af.

Het is als schilder kiezen. Nu werk ik aan dit doek, waar de hooipakjes aan een kant belicht worden en ze meer diepte en beleving krijgen. Maar inmiddels gaat het buiten betrekken en komen er zware prachtige wolken met zilver omlijnt. Aah, dat wil ik ook vastleggen en het liefst meteen schilderen. Maar nee. Ik ben wel eens een paar jaar uit mijn doen geweest omdat ik te graag wilde. Het gaat hard als je kijkt, en dat heeft niets met inspiratie te maken voor mij. Dat heb ik altijd. Het is meer dat ik moet kiezen en vasthouden en dan leren begrijpen. Elk jaar en elk seizoen. Het licht leidt, ook nu weer.

 

Huib van der Stelt

 

Klei …..

door

Klei
Ik denk wel meer dan eens; ‘Wie ben ik om te proberen om ook maar een glimp van de schoonheid van het ware moois weer te geven’. En toch omdat het mij zo enorm fascineert doe ik dat. Excuus bij voorbaat in deze, omdat het mij nooit zal lukken.
Als het land zijn gewas weer gegeven heeft, wordt er vaak geploegd. Een eeuwenoude methode om het land weer klaar te maken voor een volgend jaar, een nieuw begin.
Altijd wanneer ik een boer zie ploegen door zijn land wordt ik overspoeld door dat beeld. Een beeld dat voor mij een teken van begin en eind is. Het houdt niet op bij het gewas dat op het land groeit. Nee, dan krijg je de zware klei! Die voor een paar maanden het beeld van het land bepaalt. Dat is ook rijkdom. Men spreekt niet voor niets over vette klei en rijke grond.
De trekker die met moeite door de natte klei draait en de boer die prachtige sporen als ribfluweel achterlaat.  Voren.  Wanneer er echt net geploegd is zijn de kolossale klei klompen nog mooi glanzend blauwachtig en glanzen in het zonlicht.
Dat duurt maar even, dus wil ik daar altijd snel bij zijn om dat vast te leggen. Zodra er een regenbui over heen gaat wordt het al minder glanzend en kun je  de oppervlakte met de kleine barstjes al minder aanschouwen.
Ik vind dit weer een van die prachtige fenomenen hier in Groningen. Je kunt het van dichtbij aanschouwen. Dan kun je beslist niet zeggen dat het land kaal en leeg is in de wintertijd…
De klei heeft voor mij als schilder veel.
Klei heeft een magische uitstraling. Ongeveer 25-30cm wordt de klei omgedraaid. Alsof het maaiveld van het afgelopen seizoen er niet meer toe doet. We maken het weer nieuw! Nieuwe grond, waarbij de oude als ondergrond dient.
Dat is mooi. Ieder jaar weer.
…
Huib van der Stelt

Lucht

door

Ik woon daar waar de wind waait en de lucht hoog reikt. Dat vind ik mooi en dat wil ik vastleggen.

Lucht.

Ik wandel met mijn hond over het paadje langs het weiland. Dichtbij zit een reiger die spits in het water tuurt. Een mooi gezicht, zijn spiegelbeeld doet exact hetzelfde. Tot het moment, (maar jammer genoeg zag ik dat niet meer) dat zij elkaar zullen raken en er wellicht iets uit het water wordt gevist.

Spiegelingen in het water, zeker van de lucht vind ik fenomenaal. Nog meer lucht,… terwijl je al 180 graden ziet en beleeft op het Groninger land en dan wanneer je langs de waterkant loopt prijkt er een gelijke ‘lucht’ op het water oppervlak. De kleurcontrasten worden in het water nog eens extra aangescherpt en soms vervaagd in kleine golfjes.

Wat mij (en ik ben zeker niet de enige) zo aantrekt aan de lucht is het allesomvattende, veranderlijke, kleurrijke, hemelse dat verder rijkt dan je kunt voorstellen… Niet voor niets dat wanneer iemand mijmert over de dingen des levens bijna vanzelf omhoog gaat staren …

Als kind zat ik met mijn ouders in de kerk en daar waren van die mooie verticale hoge ramen. U kunt zich voorstellen dat de fascinatie voor luchten daar is begonnen. Ik geef toe dat mijn gedachten menigmaal weg dreven met de wolken door het blauw wat naar boven toe donker werd. Graag wilde ik dan zo snel mogelijk met mijn vader naar het Amsterdamse bos om een wandeling te maken en eindeloos te praten over de grote vragen in het leven.

Terug naar de spiegeling in het water. Als schilder wil ik mij niet beperken tot het plaatje. Wanneer een wolk of gehele lucht weerspiegelt in het water geeft mij dat ook een prachtige abstractie van wat er zich boven de horizon afspeelt. Daardoor (en ik zal het niet al te technisch bespreken) krijgt voor mij een goed schilderij een evenwichtige en juiste compositie. Zowel van kleur als van vorm.

Hier in Groningen vind ik het prachtig dat waar ik woon (en dat is op 10 minuten van Noordpolderzijl) je op een mooie heldere dag, heel duidelijk kunt zien waar de Waddenzee zich bevindt. Precies daar krijgt de lucht vanaf de horizon een veel helderder en lichter blauw dat bijna tegen wit aankomt. De oorzaak hiervan is dat het Wad het licht weerspiegelt terug in de lucht. Op het land wordt het zonlicht door het land geabsorbeerd.  Een mooi fenomeen en eigenlijk is het zo dat je door goed te kijken deze dingen als een cadeautje op een presenteerblaadje krijgt. Het is er, allemaal! Tis alleen een kwestie van zien.